Sinds een paar maanden help ik ook jongeren die het hun hele leven al niet makkelijk hebben gehad. Samen met hen ontdekken we welke studie of baan het beste bij hen past.
En met “jongeren die het hun hele leven al niet makkelijk hebben gehad”, bedoel ik, opgroeien in gezinnen waar fysieke en emotionele mishandeling plaatsvindt, veel geweld, armoede, alcoholverslaving van één of beide ouders, langdurige ziektes, werkloosheid, financiële problemen, criminele ouders, schuldeisers die elke week op de stoep staan, van school thuisgehouden worden om voor het gezin geld te verdienen en van het ene naar het andere pleeggezin gaan. Vaak waren deze jongeren ook het mikpunt van pesten op school.
Middelbare school en werken
De meesten hebben middelbare schoolniveaus gedaan onder hun capaciteiten. Zij zaten in de overlevingsmodus en dit had invloed op hun schoolprestaties. Blijven zitten, naar een niveau lager, nog een keer blijven zitten, van school af, naar volwassenenonderwijs en dat ook niet halen. En dan heb je geen diploma en ben je nu 25 jaar. Werken onder je niveau. En dagelijks nog last ondervinden van de problemen uit je jeugd. Met de wankele basis van heel weinig vertrouwen: in jezelf maar ook in de maatschappij.
Verschillen en overeenkomsten
Wat opvalt bij deze jongeren is dat zij allen het gevoel hadden dat zij al snel groot moesten zijn en er alleen voor stonden. Je helemaal alleen moeten redden. En juist dat is onmogelijk wanneer je kind bent. Je bent als kind afhankelijk voor jouw overleven van je omgeving, van je ouders.
Wat mij ook opvalt is, dat wanneer ik hen vergelijk met jongeren die het wél makkelijker hebben gehad, er in essentie weinig verschillen zijn. Dat komt omdat ik met de methodiek die ik gebruik, we teruggaan naar hun kindertijd om hun drijfveren en kwaliteiten te achterhalen. Terug naar wie zij in essentie zijn en dat naar boven halen. En deze oorspronkelijkheid is niet aangetast door alles wat zij hebben meegemaakt. Het ligt daar te wachten om ontdekt te worden. En dat ontdekken, geeft hen (hopelijk) een beetje meer vertrouwen in zichzelf. Het laat hen zien wat hun talenten zijn; de dingen waar zij van nature écht goed in zijn.
Beste werkgever, ik wil een lans breken voor deze jongeren
Een lans breken voor deze jongeren met hun prachtige talenten! Jongeren die nog niet écht de kans hebben gekregen om hun talenten in te zetten.
Ik heb een vriendelijk verzoek aan jullie: vraag niet naar dat diploma, maar kijk naar de persoon. Naar de persoon en zijn/haar talenten. Dan past wel ineens die openstaande vacature.
Geef deze jongeren vertrouwen, veiligheid en oprechte aandacht voor hun verhaal. Toon begrip en respect. Ik weet zeker dat je dan het beste uit deze jongeren kunt halen. Denk niet in hokjes van diploma’s, werkervaring etc. maar geef hen een kans! Een kans om zich te ontplooien door hun echte talenten in te zetten voor jouw bedrijf of organisatie. Dan komen we tot een win-win situatie voor jullie en voor de jongeren! Dank jullie wel, alvast!
